Eindelijk echt aan de slag!

Selemat siang!
De vorige keer heb ik jullie verteld dat we een vrije dag zouden nemen en dat we gingen raften. De rivier was vrij rustig, er zaten maar een paar echte uitdagende stukken in maar het uitzicht was helemaal geweldig! Ik heb continue zitten genieten :)
Dinsdag zijn we weer volle bak aan de slag gegaan en woensdag en donderdag hebben we ook nog de hele dag nodig gehad om het conceptverslag van onze onderzoeksopzet in orde te maken.
Vrijdag hadden we hier al meteen feedback op dus konden we aan de slag met het verwerken van deze feedback voor de definitieve onderzoeksopzet.
Het moeilijkste is om hele dagen aan school te werken op ons terras met het zicht op het zwembad en het geluid van stromend water. Dan krijg ik echt zoveel zin om te zwemmen, maar gelukkig kan ik de focus snel weer terugkrijgen op waar ik mee bezig was.
Vrijdagmiddag was het weer tijd voor even ontspannen en heb ik met Ilse een rugmassage laten doen van een half uurtje. Deze viel een beetje tegen want ik werd meer over mijn rug gewreven dan gemasseerd, maar goed. Op de terugweg hebben we avondeten gehaald bij een kraampje langs de weg. We hadden nasi Campur besteld, dit is witte rijst met allemaal verschillende indonesische gerechten (en lekker pittig). We vinden het nog steeds een raar idee dat je hier maar tussen de 1 en 2 euro betaald voor een vol bord avondeten (meer dan je normaal zelf zou opscheppen).
Zaterdag was het dan zover.... de grote dag van het charity concert met de stichting. Dit werd georganiseerd in Kuta door een groot orkest dat bestaat uit kinderen van verschillende leeftijden. Elk jaar organiseren zij dit voor een andere stichting in Bali, dit jaar was Yayasan Cahaya Mutiara Ubud dus aan de beurt. 2 weken voor het concert werden we gevraagd door de leden of we ook mee wilden doen (wij dachten dat dit alleen ging om het repeteren). Maar de bedoeling was dus dat we echt mee gingen doen tijdens het concert waarbij zij 2 liedjes zouden gaan zingen. Natuurlijk hebben we dit met alle plezier gedaan, het was wel kort dag om binnen twee weken 2 Indonesische liedjes uit ons hoofd te leren maar het is gelukt! We zijn zaterdags vroeg vertrokken richting Kuta om nog even naar de shopping mal te gaan aangezien we een zwart shirt aan moesten maar dit niet bij ons hadden. Gelukkig ligt er gewoon een H&M in Kuta!
Gekleed in traditionele kleding en onze haren in Balinese stijl gingen we mee het podium op, er zaten ongeveer 300 mensen in de zaal dus een super opkomst voor de stichting! Uiteindelijk is er een donatie van 20 miljoen Rupia(€1400) opgehaald deze avond, een super opbrengst!
De terugweg op onze scooters was iets minder, een uur lang door de stromende regen gereden maar uiteindelijk heelhuids weer thuis gekomen :)
Zondag tot en met dinsdag hebben we hard gewerkt aan de definitieve onderzoeksopzet en deze met een goed gevoel afgelopen dinsdag ingeleverd, nu is het afwachten op de feedback.. Zondagavond hadden we met alle Nederlandse studenten die op Bali zijn een gezellig avondje in Ubud. Hier hebben we allemaal kunnen bijkletsen en lekker wat gegeten en gedronken.
Gisteren zijn we naar Sanur gereden om daar samen met de stichting te rolstoelbasketballen. We mochten alle drie meedoen met de warming-up maar daarna waren de leden aan de beurt om een wedstrijd te spelen, de tweede wedstrijd mochten we ook meedoen. Ilse en Marjolijn vonden het spel snel gaan en bleven liever langs de kant zitten, ik heb natuurlijk met alle plezier lekker fanatiek meegedaan. Het was wel even wennen want er werd meteen een paar keer goed tegen mijn rolstoel aangereden maar dit is dus heel normaal bij rolstoelbasketbal, haha! Ik denk dat de foto's genoeg zeggen over het wedstrijdje.
Deze week kunnen we lekker aan de slag met onze onderzoeksvraag samen met de leden, dus eindelijk actie en niet meer elke dag achter de laptop. Komend weekend hebben we vrij dus gaan we weer een stukje van Indonesië ontdekken, hierover volgende week meer!
Groetjes vanuit Lodtunduh!